welcome to Scambodia!

24 januari 2016 - Krong Battambang, Cambodja

Even een therapeutisch kwartiertje....
Na twee nachten in Chantaburi, moest het er maar eens van komen. De grens oversteek naar Cambodja. Ooit waren we via Poipet gegaan en twee jaar geleden via Trat. De overgang via Phrum is relatief onbekend en dus geen rijen bij de douane. Met een minibusje vlogen we naar de grens. Na die rit durf ik de achtbaan in. Vreselijk, zo hard er werd gereden. Bij de grens werden we er uitgegooid om een Thais exit stempel te halen. Nou dat is heel wat makkelijker dan binnenkomen! Weliswaar konden we daarna ons busje weer niet vinden....o, hadden jullie nog bagage? Enfin, geheel voorbereid naarde Cambodjaanse gelopen, vijf minuten verder. We bleken de enige mensen. We hadden van tevoren de prijs van het visum opgezocht en er bleek veel vverwarring over. Twee jaar geleden nog 20 us dollars, nu 35. Plus????? Juist ja, 10 extra.....voor wat? Stempels enz enz....Allemaal flauwekul natuurlijk maar argumenteren heeft geen zin. Zij hebben nl jouw paspoort in handen.... Omdat we nog veel Thaise Bath over hadden, konden we ook in die currency betalen. En toen raakte ik toch nog in de war, rekenwonder dat ik ben, en betaalde veel te veel. Toen ik daar een opmerking over maakte, kreeg ik de helft terug. Blijkbaar vonden zij het ook wel erg gortig. En dan zie je ook dat het uit hun eigen portemonnee wordt gehaald. Enfin, ik baalde een beetje maar zag die man stempelen dus zei ik iets als : nou, ik krijg er in ieder geval mooie stempels voor!
Klaar waren we. We bleven nog even in de buurt want toevallig kwam er een Nederlands stel van de andere kant en maakten we nog even een praatje.
Volgende uitdaging: vervoer naar Battambang. Een taxichauffeur kwam naar ons toe en noemde vanzelfsprekend een heel hoog bedrag. Ik noemde een bedrag dat me acceptabel leek en het was gelijk goed. Hee, dat is vreemd! Dus het bedrag was toch te hoog of?????? Dat zou later duidelijk worden. We installeerden ons in de taxi met nog slechts 1 andere passagier. Ongekende luxe. Zo, zeiden we, gaat ie even goed? ( over mijn fiasco qua extra donatie, mocht van John niet meer gesproken worden). Een half uurtje rijden later, ging de telefoon van de chauffeur. Er volgde een gesprek en vervolgens kreeg ik de telefoon in mijn handen gedrukt. De douane!!! Ze waren iets vergeten enals we niet in de problemen wilden komen, moesten we terug.....De chauffeur vond het geen probleem en aan onze medepassagier werd niks gevraagd. Dus scheurden we terug. Ja hoor, briefje met stempel ontbrak. Sorry, foutje. He? Waar waren al die stempels dan op gezet? Nou ja, eind goed, al goed. Wij weer terug. Na een tijdje ging wederom de telefoon en ik hoorde het woord " paspoort" . Dat ging dus weer over ons.....Er volgde weer een heel gesprek en weer kreeg ik de telefoon. Geen idee wie iknu weer aan de lijn had maar hetzelfde verhaal. Of we terug wilden komen.....Ik raakte toen wel geïrriteerd en maakte duidelijk dat ik net al was geweest. Verbazing alom....nou ja, of we de chauffeur 10 dollar extra wilden betalen . Toen voelde ik nattigheid en boos zei ik No! Dat vond de douaneman erg grappig. Hij moest er smakelijk om lachen en kletste nog een tijdje met de chauffeur.
Aangekomen in B, dirigeerde ik hem naar ons hotel. Ik betaalde hem het afgesproken bedrag, hij bedankte ons vriendelijk en dat was dat. Toen wisten we het zeker: het was een scam, een afspraak tussen de douane en de chauffeur. Knap toch dat men wist in welke taxi we zaten en dat ze ook over zijn tel nr beschikten?
Deze methode, nog niet eerder tegengekomen. Wat een gedoe toch allemaal!
B is nog steeds leuk maar drukker dan 2 jaar terug. Vandaag hele dag gefietst. Heerlijk. Vandaag was het koel, 28 graden, een verademing na de dag ervoor toen het bloedheet was. Dinsdag gaan we naar Phnom Phen. Ons visum voor Vietnam moet geregeld worden voor TET, hun nieuwjaar. Dan is alles dicht. We hadden gehoopt het hier te doen maar de consul is er even niet. We zijn zowat een vakantie aan visa kwijt! Loopt aardig op. Hopelijk is de volgende grensovergang probleemloos!
Zo, ik heb mijn hart weer gelucht!

Foto’s

4 Reacties

  1. Ria Frank:
    24 januari 2016
    Godallemachtig, wat een vreselijk gedoe! Ja, je bent ook een beetje machteloos, want zij beslissen of je er in mag of niet. Ik zou daar slecht tegen kunnen en heel wat meer tijd nodig hebben om mijn hart te luchten. Maar goed, dit is achter de rug en nu maar weer genieten van het mooie land en de aardige mensen.
  2. Jeroen hardijzer:
    24 januari 2016
    Dag reizigers.

    Wat een hel die grens overgang. We hadden er ook de schurft over in toen we daar de grens over gingen. En inderdaad het enigste wat je kan doen is je hart luchten. En vooral genieten van je vakantie. Toen jullie trouwens in Chantaburi aankwamen, waren wij er net weer weg. Rond een uur of 13:00 waren we op het busstation om weer richting Bangkok te gaan. We zijn inmiddels ook weer thuis. Hels koud hier trouwens. En pokke weer :-). Geniet van jullie vakantie. Wij zijn jaloers op jullie. XXX Jeroen en jacq.
  3. Nan:
    24 januari 2016
    Dat is een heel gedoe geweest als ik dat zo lees.
    Het zijn echt een stelletje laaielichters. Daar trap je met open ogen in.
    Ik kan me voorstellen dat je dol was. Maar het is zoals mijn voorgangers schrijven, je bent nog vrij cool geweest en nu maar weer genieten. Echt te gek zo'n reis. In mijn verbeelding reis ik mee.
    Groetjes Nan
  4. Elly Vink:
    27 januari 2016
    Ach ja, die mensen moeten toch ook leven en ze boffen maar met een baantje als douanebeambte of taxichauffeur ;-), maar je krijgt er wel de pest over in als het je overkomt. Snel vergeten weer verder genieten.