pretty Penang

Buiten is het noodweer. Onweer bliksem en hoosbuien. We stonden onder een afdak toen plotseling een paar ratten uit het riool kwamen en over onze voeten een veilig heenkomen zochten. In een nabijgelegen kraampje gegeten. Erg leuk om te kijken met welk een snelheid kruiden en sauzen in een wok tot een lekkere maaltijd worden gemaakt. Ja, Penang is leuk en heel vertrouwd. Maar daar over straks meer. Even terug naar waar we de vorige keer gebleven zijn.
In Rantapao nog naar de wekelijkse buffelmarkt geweest. Honderden buffels werden er verhandeld, de albino,s zijn favoriet. In alles is het hier, hoe blanker, hoe rozer, hoe beter. Maar een leuk gezicht....
De volgende dag zijn we naar Batutumonga gegaan, een gehucht hoog in de bergen. We sliepen bij mensen thuis. Erg basic. Op zich geen punt maar het was een beetje vies. De badkamer bestond uit een emmer water, een gat in de grond en een plastiek zak met gebruikt wc papier van de vorige gasten. Daardoor wantrouwde ik de lakens ook wel een beetje. Maar gelukkig heb ik altijd een sarong bij me! De omgeving was schitterend. Grote keien liggen verspreid over het landschap. En, inmiddels vertrouwd, zijn ook die enorme keien laatste rustplaatsen voor de doden. De dag erna zijn we de 18 km naar Rantapao terug gaan lopen. Met bagage. Hoe lager we kwamen, hoe heter het werd. Maar mooi!
Vandaar ging de reis naar Sengkang aan het Tempé meer. Uren wachten omdat er onvoldoende mensen waren en dan gaat zo,n busje gewoon niet. Na twee uur rondhangen ging de chauffeur ermee akkoord dat we met bijbetalen, konden vertrekken. Het overstappen in Palopo ging gesmeerd waarna een soort van dodenrit volgde over de smalle weg met teveel verkeer. In Sengkang waren we als enige buitenlanders weer een publiekstrekker. Iedereen groette ons en wilde met ons op de foto. Een paar kleine meisjes op rolschaatsen kwam naar ons toe en met hun hoge stemmetjes riepen ze: we would like to introduce ourselves..... We kwamen terecht op een bruiloft. Niet zo moeilijk want men zet gewoon de straat af, zet een paar tenten op en het feest kan beginnen. En wat een feest. Een Bugishuwelijk! De Bugis zijn de inwoners van deze streek. Het paar was gekleed in gouden kostuums met enorme hoofddeksels op. Geverfde gezichten. En wij moesten bij hen op het toneel komen en op de film en foto. De gasten zagen er stuk voor stuk schitterend uit en waren niet onbemiddeld want ik kreeg foto,s te zien van een reisje naar de Keukenhof.
De volgende dag hadden we een boottocht over het enorme meer geboekt. Met een gids en een bootsman legden we aan bij een huis op het water. Het zag er prima uit met riet aan de buitenkant en behang van kranten aan de binnenkant. En of we Erika kenden, die was daar ook geweest. Een heel dikke vrouw die een boot voor zich alleen nodig had.....Juist ja, Erika Terpstra op reis!
Na Sengkang werd de reis vervolgd naar Bira. Een heel lange tocht in een heel oude bus. En, ikzal niet klagen, houten stoelen met kaarsrechte rugleuningen. Onderweg moest er veel afgeleverd worden, gebeden bij de moskee, gegeten... Daarna nog met een minivan tussen de balen pepers en knoflook naar Bira strand, 30 km verder. Op internet had ik een leuke accommodatie gevonden. Maar toen we aankwamen zeiden ze dat ze vol zaten wat duidelijk niet het geval was. Kan communicatie probleem geweest zijn. Mogelijk bedoelden ze gesloten. Het was inmiddels donker en we hadden de indruk niet op de goede plek te zijn. Rondom zagen we alleen maar zeer simpele vissershutjes en tenten. We werden verwezen naar een hut op palen, veel te duur voor het gebodene maar ja, wat moet je? Het strand waar we naar toe wilden was 11 km verder, probeerde men ons duidelijk te maken. We hebben dus maar gebruik gemaakt van het aanbod. En ondanks dat er een ventilator draaide, was het matras in no time nat van ons zweet. Man, wat een hitte. Gelukkig vonden we bij de haven een plek om te eten en hoorden we dat het goede strand 2 km verder was. Tja....
Om 6 uur waren we op en zijn er naar toe gelopen.Hoera, veel accommodatie en we hadden het voor het kiezen want buiten het weekend komt er geen mens. We vonden een prima bungalow met AC. Echt nodig want zodra de zon opkwam was het 40 graden. Tja, dat strand bezochten we dus pas om 5 uur in de middag. Desondanks toch nog veel gewandeld in bejaarden tempo en onze ogen uitgekeken in de haven. Daar werden prachtige houten boten gebouwd. En vissers haalden een barracuda binnen. Vijf man waren nodig om het beest uit het water te trekken.
Bleken we toch niet de enige buitenlanders te zijn! Fred en Door uit Normandië waren er ook en verlangend naar Frans eten. Ze koken bij festivals vanuit een truck en hier hadden ze op de markt crevettes en aardappelen gekocht. Heerlijk! De aardappels werden frites en de aioli werd er snel bijgemaakt. Alleen de koude witte wijn ontbrak. Gezellig! En, Fred sprak geen woord buiten de deur maar sprak wel heel graag dus we hebben ons schoolfrans maar weer eens geprobeerd!
En toen moesten we weer terug naar Makassar waar we heel hartelijk ontvangen werden. Een laatste avond aan de boulevard en de volgende dag naar het vliegveld. Daar de laatste photoshoots.....een zwangere vrouw roemde mijn neus en hoopte dat haar kind ook zo,n neus zou krijgen. Gelukkig vroeg ze me niet om mijn neus in haar buik te stoppen. Doro uit Frankrijk was dat nl wel gevraagd. Nogal wat commotie op het vliegveld....een paar Indiase transgenders in strakke, nietsverhullende kleding.....al die gesluierde vrouwen keken hun ogen uit.
Overigens nog nooit zo,n strenge controle meegemaakt. Iedere tas moest open, doppen gingen van flessen, kinderspeelgoed uit elkaar gehaald.
Een paar uur later waren we, enigszins uitgehongerd weer in KL. We zaten midden in het vliegtuig en tegen de tijd dat het karretje bij ons was , was, zo sorry, alles op.
Voor we naar Penang zouden gaan, hadden we nog een dag. We besloten naar het Bird Park te gaan. Uiteindelijk zijn we daar nooit aangekomen omdat we door prachtige tuinen lopend op een silat pulut festival terecht kwamen. Dat is een vorm van bijna dansend, geweldloos en soms komisch vechten. Heel indrukwekkend. Wij mochten vooraan zitten, de gouverneur kwam John ( mij niet) een handje geven en we kregen uitleg over alles. Heel erg leuk.
Een luxe trein heeft ons hier naar Penang gebracht waar we een nacht hadden gereserveerd maar bij aankomst hoorden dat verlenging niet mogelijk was. Het is hier ook vakantie en de Aziaten reizen ook veel dus hotels zijn vol. Dus hup, daar gingen we weer! En we vonden een prima alternatief. Inmiddels hebben we zo,n beetje elke tempel, moskee,park, shophouse gezien. Onze buiken zijn verzadigd van het Indiase en Chinese eten, de fruitsapjes en de whisky! Ja, black famous Grouse konden we bij aankomst(!) op KL airport kopen op voorwaarde dat we het in Maleisië opdrinken. Goh, wat een probleem !
We hebben het wel een beetje gezien hier dus een visum voor Thailand gekocht. Kom je dat land per vliegtuig binnen dan krijg je dat gratis. Kom je echter met de bus dan krijg je twee weken. Beetje kort dus voor 35 € pp maar een visum aangeschaft. En zoiets doe je niet in een mouwloos hemd zoals de man voor me. De orde bewaker verplichtte hem een overhemd aan te doen!
Zaterdag gaan we de grens over. Een minivan zal ons in 6 uur naar Trang brengen. Heb net voor een nachtje een hotel geboekt maar er ging iets verkeerd dus nu heb ik 2 maal gereserveerd. Nou ja, zal wel weer opgelost worden.
Zo, lijkt me genoeg zo! Er valt nog veel meer te vertellen.....zoals over wc ,s in sommige restaurants die je niet als zodanig herkent. Alleen een betonnen vloer met een geultje langs de muur...Maar na China kijk ik nergens meer vanop.
Rest me nog jullie allemaal gezellige feestdagen te wensen en een gezind en gelukkig 2016!!!!!!!